Η πρεμιέρα του νέου, διευρυμένου Champions League στο Γεώργιος Καραϊσκάκης δεν είχε το αποτέλεσμα που περίμεναν οι φίλοι του Ολυμπιακού. Η «λευκή» ισοπαλία 0-0 απέναντι στην κυπριακή Πάφο, αν και φαινομενικά ένα απογοητευτικό αποτέλεσμα, κρύβει από πίσω της μια συναρπαστική τακτική μάχη μεταξύ δύο εξαιρετικών προπονητών, του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και του Χουάν Κάρλος Καρσέδο. Ας αποκωδικοποιήσουμε τον αγώνα, εξετάζοντας τις μεταβλητές, τις εξισώσεις και τις στρατηγικές που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα.
Κάθε προπονητής πριν από έναν κρίσιμο αγώνα καλείται να λύσει μια εξίσωση με πολλούς αγνώστους. Για τον Μεντιλίμπαρ, οι βασικές μεταβλητές που έπρεπε να υπολογίσει αφορούσαν τρεις παίκτες-κλειδιά:
Τελικά, ο Βάσκος τεχνικός αποφάσισε να ποντάρει στην ποιότητα και την εμπειρία, ξεκινώντας τους Ποντένσε και Ροντινέι, σε έναν σχηματισμό 4-2-3-1. Η λογική ήταν σαφής: άμεση πίεση, εκμετάλλευση των άκρων με τους ταχύτατους Ορτέγκα-Ροντινέι και δημιουργία από τον άξονα με την τριπλέτα Ποντένσε-Τσικίνιο-Στρεφέτσα πίσω από τον μοναδικό προωθημένο, Ελ Κααμπί.
Εδώ όμως είναι που ο προπονητής της Πάφου, Χουάν Κάρλος Καρσέδο, απέδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους πιο «διαβασμένους» τεχνικούς. Έχοντας προβλέψει την προσέγγιση του Μεντιλίμπαρ, έστησε την ομάδα του σε έναν υβριδικό σχηματισμό που μετατρεπόταν σε 5-4-1 στην άμυνα. Ο Goldar λειτουργούσε ως τρίτος στόπερ, δημιουργώντας ένα αδιαπέραστο τείχος στο κέντρο και αναγκάζοντας τον Ολυμπιακό να κατευθύνει το παιχνίδι του αποκλειστικά στις πτέρυγες.
Η στρατηγική του Καρσέδο ήταν μαθηματικά άρτια:
Η τακτική του αποδείχθηκε απόλυτα επιτυχημένη, καθώς ο Ολυμπιακός μπλόκαρε δημιουργικά. Και ενώ η αποβολή του Bruno στο 25ο λεπτό με δεύτερη κίτρινη κάρτα θα έπρεπε θεωρητικά να αλλάξει τις ισορροπίες, στην πράξη έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα για τους «ερυθρόλευκους». Η Πάφος οχυρώθηκε ακόμα περισσότερο, παίζοντας για 65+ λεπτά με μοναδικό στόχο την άμυνα, συρρικνώνοντας τους χώρους και κάνοντας την εξίσωση της επίθεσης του Ολυμπιακού σχεδόν άλυτη.
Ο Μεντιλίμπαρ, αντιλαμβανόμενος το αδιέξοδο, προχώρησε σε διπλή διόρθωση στο ημίχρονο, αλλάζοντας τον αλγόριθμο της ομάδας του:
Ο σχηματισμός μετατράπηκε σε ένα ρευστό 4-4-2 (ή 4-2-4 σε φάση επίθεσης), με τον Τσικίνιο να περνά στα δεξιά, με την εντολή να συγκλίνει προς τα μέσα, ανοίγοντας τον διάδρομο για τις προωθήσεις του Ροντινέι. Η σκέψη ήταν ορθή: περισσότεροι παίκτες στην περιοχή, περισσότερη πίεση, περισσότερες πιθανότητες για γκολ.
Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, το σχέδιο του δευτέρου ημιχρόνου προσέκρουσε σε έναν αστάθμητο, αλλά κρίσιμο παράγοντα: την ετοιμότητα των παικτών-κλειδιά.
Οι τελευταίες κινήσεις από τον πάγκο, με την είσοδο του Πνευμονίδη στη θέση του Έσε στο 75ο λεπτό, δεν ήταν απλώς μια αλλαγή προσώπων, αλλά μια τελική προσπάθεια τακτικού ανασχηματισμού. Ο Μεντιλίμπαρ, βλέποντας τον εμφανώς κουρασμένο Ποντένσε να μην μπορεί να αποδώσει στα αριστερά, τον μετατόπισε στη δεξιά πτέρυγα για να συνδυαστεί με τον φρέσκο Costinha. Ταυτόχρονα, επανέφερε τον Τσικίνιο στον άξονα, στον φυσικό του ρόλο, και τοποθέτησε τον Πνευμονίδη αριστερά.
Η σκέψη πίσω από αυτή την τριπλή εσωτερική αλλαγή ήταν να τονώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τόσο το κάθετο ποδόσφαιρο από το κέντρο, όσο και την πίεση από τις πτέρυγες με νέα πρόσωπα ή νέους συνδυασμούς. Ωστόσο, ούτε αυτό το «reset» απέδωσε. Η κεντρική εικόνα δεν άλλαξε. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να πιέζει, απείλησε σε 2-3 περιπτώσεις, αλλά του έλειπε η ουσία: η καθαρή φάση και το καθαρό μυαλό στην τελική προσπάθεια για να διασπάσει το καλά οργανωμένο κυπριακό τείχος.
Σε ένα παιχνίδι όπου ο αντίπαλος αμύνεται μαζικά, η λύση συχνά έρχεται από παίκτες με ικανότητα στο κάθετο ποδόσφαιρο και το απρόβλεπτο. Δύο τέτοιοι παίκτες, ο έμπειρος Καμπέλα και ο Γιαζιτζί, βρίσκονται εκτός ευρωπαϊκής λίστας. Ο Μεντιλίμπαρ έκανε ένα υπολογισμένο ρίσκο, θεωρώντας ότι στα 6 από τα 8 παιχνίδια του ομίλου δεν θα ήταν απαραίτητοι. Χθες, όμως, η απουσία τους ήταν εκκωφαντική. Ευχή όλων είναι να μη στοιχήσει και στο άλλο «θεωρητικά βατό» παιχνίδι, αυτό με την Καϊράτ στο Καζακστάν.
Στο νέο Champions League, ο στόχος είναι η είσοδος στην πρώτη 24άδα της βαθμολογίας. Οι αναλυτές υπολογίζουν ότι ο “μαγικός αριθμός” που εξασφαλίζει την πρόκριση σε ποσοστό 99% είναι οι 11 βαθμοί.
Ο Χουάν Κάρλος Καρσέδο απέδειξε ότι είναι ένας θαυμάσιος προπονητής. Η Πάφος, με αυτόν τον βαθμό, έχει ήδη κάνει ένα βήμα. Από τα 7 εναπομείναντα παιχνίδια, τα 4 είναι στην Κύπρο, όπου μπορεί να διεκδικήσει βαθμούς απέναντι σε Καϊράτ, Βιγιαρεάλ, Μονακό και Σλάβια Πράγας. Η αποστολή της παραμένει δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη.
Η απώλεια δύο βαθμών χθες κάνει το έργο του εξαιρετικά δύσκολο. Ο Ολυμπιακός πλέον χρειάζεται 10 βαθμούς στα επόμενα 7 παιχνίδια. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει μεγαθήρια (Άρσεναλ, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά και 4 αγώνες-«τελικούς» από τους οποίους πρέπει να πάρει το μέγιστο:
Ουσιαστικά, ο Ολυμπιακός πρέπει να ψάξει 3 νίκες και 1 ισοπαλία σε αυτά τα τέσσερα ματς, ένα σενάριο απαιτητικό αλλά όχι ανέφικτο. Το θετικό είναι ότι τα τρία από αυτά τα τέσσερα παιχνίδια διεξάγονται στις τελευταίες αγωνιστικές (Δεκέμβριο και Ιανουάριο), όταν η ομάδα λογικά θα έχει βρει καλύτερο ρυθμό, οι νέοι παίκτες θα έχουν προσαρμοστεί και οι τραυματίες θα έχουν επιστρέψει στο 100%.
Η ισοπαλία με την Πάφο ήταν μια τακτική ήττα και μια βαθμολογική απώλεια, αλλά η πρόκριση, αν και δυσκόλεψε, παραμένει ένας ορατός στόχος. Απαιτεί, όμως, από εδώ και στο εξής, μαθηματική ακρίβεια και σχεδόν κανένα περιθώριο λάθους.